Bir kadın olarak alışveriş yapmayı sevmiyorum. daralıyorum, sıkıntı basıyor. İstediğim gibi kıyafetler de bulamıyorum. Hele o alışveriş merkezleri yok mu aman tanrım! İnsanı alışverişten soğutuyorlar. Bir de o minnacık kabinlerde kılık kıyafet denemek.. Çok sıkıcı. mağazaya gireyim "şunu,şunu,şunu alıyorum" diyeyim, çıkayım. Eve gelip giydiğimde sorunsuz olsun. Bir de ben düz insanım oyle dallı budaklı şeyler giymem. Çok basit bi v yaka beyaz tshirt ve ya belden oturan beyaz gömlek bunları almak için çıkıyorum, resmen bulamıyorum. Bulamayınca da sinirleniyorum eve dönüyorum. Koşullanmışım bir kere bugun bu ikisi için alışverişe çıkıyorum, başka bir şey gözüme gelmiyor. Hele makyaj malzemesi satın alma kısmı var ki beni hayattan soğutuyor. Aradığım çok basit bir şey; bronz pembe allık. yok. Ne denediysem beğenmiyorum. Önerilenlerden birini alıyorum bu sefer eve gelip beğenmiyorum. Çünkü memnun kaldığım ürünler bir sonraki sene koleksiyonda bulunmuyor. Biri gitsin benim yerime alışveriş yapsın. Sana bunları aldım desin. Böyle bir hayat istiyorum.

Ölen gencecik insanların resimleri gördükçe deliriyorum ölenlerin sevdiklerini, ailelerini, bu acıyla nası başedebileceklerini düşündükçe deliriyorum Ben eve giderken ölsem annem nasıl dayanır buna diye düşünüyorum sevdiklerim eve giderken ölse ben nasıl dayanırım diye düşünüyorum. dayanamam :( Kim dayanabilirki...

paylaşacak bişey yok acıdan başka!

Yine masumlar ölüyor,yine siviller hayatını kaybediyor üstelik başkalarının yaptığı yanlışlar yüzünden.Artık yeter...

Son dönemde yaptığım her şey, etrafımdaki herkes o kadar manasız geliyor ki.Tanımadığım insanları sempatik buluyorum. Anlık yaşamak, kafaya hiçbirşey takmamak, ve nefes almak istiyorum. Az düşünmek istiyorum. az umursamak istiyorum. Bu kadar çok şey yaşanırken, hala hayatıma devam edebildiğim için kendimden nefret ediyorum. Haberleri takip edip olan bitenlere artık şaşırmayan bir insan olduğum için kendimden nefret ediyorum.