Hiç kimse sevmedi benim kadar bakışlarını; ve hiç kimse hissetmedi iliklerine kadar yokluğunun sancısını.. sen giderken hani olur olmaz çatardın ya kaşlarını rüzgara... Hiç kimse korkmadı benim kadar bakışlarından oysa çakılıp kalmak varken gözlerine sadece bakabilmeyi öğretmişti ayrılık. Şimdi sana gel diyecek cesaretim yok bir seni özlemeyi biliyorum; bir de içinde kaybolduğum o gözlerini.....

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.